Categoriearchief: Algemeen

Nieuwjaarsgroet en kleine Sabbatical

Algemeen,

Mijn wens voor 2023 is dat je de weg naar binnen kan (blijven) vinden in deze wereld en tijd die zo veel van ons vraagt. Dat je dicht bij jezelf kunt blijven, waar je ook in geraakt wordt. Dat je je prachtige krachtige zelf kan blijven voelen en voeden.

2022 was een bloeiende tijd voor mijn praktijk, die overging in een tijd van introspectie.
In het najaar kreeg ik pijn in mijn hand vanwege een verdikking in mijn handpalm. Het begin van een Triggerfinger. Ik ben toen gestopt met de massages. Dat ik daarna even flink ziek werd, voelde als een grote schoonmaak. Het maakte dat ik kon voelen hoe moe ik eigenlijk was en wat zich dieper in mij afspeelde. De vraag rees: hoe kan en wil ik verder? Ik besloot een MINI-SABBATICAL te houden. Dat betekent dat op dit moment mijn PRAKTIJK tijdelijk GESLOTEN is!

In 2022 heb ik mogen leren over FONOFERESE, het werken/helen met de trilling van stemvorken. En over het masseren van FASCIA, het bindweefsel dat alles met elkaar verbindt in je lichaam. Ik zal hier meer over gaan delen, het is zo interessant!

In 2023 ga ik me meer bezig houden met energiewerk. Werken met LICHTtaal, klank en frequentie. Zowel in de vorm van healing als in de vorm van tekeningen en schilderijen.
Heel fijn om hier in te duiken, dus ik duik weer even onder 😄💦

Ik wens jullie een ontspannen, liefdevol en creatief jaar toe! ❤

Margreet – Praktijk Maj

Lichttaal-tekening

Waarschuwingslampjes

Algemeen, Healing, , , , , , ,

Brrr… een oranje, of nog erger, een rood lampje wat gaat knipperen op je dashboard, daar moet je toch niet aan denken…

Een klant met burn-out klachten, vertelde mij dat hij een boek las, waarin de mens werd vergeleken met een auto. Als er een waarschuwingslampje ging branden, moesten we minstens tanken. Óf de auto was toe aan een onderhoudsbeurt, of toch echt stuk en toe aan reparatie.
Hoe zit het dan met de waarschuwingssignalen bij ons? Herkennen we ze? Of wíllen we ze überhaupt zien?
Hij vertelde dat hij zich op zijn werk opeens afvroeg waarom hij eigenlijk zo hard liep, terwijl dat bést langzamer kon. Hij liep zichzelf letterlijk voorbij.
Voor hem een eye-opener over het herkennen van gedrag (vaak de automatische piloot) en dat je dit, door je er bewust van te worden, kan veranderen. Zo voelde hij zich al een stuk rustiger.

Hij kwam bij mij voor een Aura-vitalisatie en Healing. Toen ik hem daarna vroeg hoe hij het ervaren had, vertelde hij dat hij in zijn dagelijks leven moest dealen met hyperventilatie. Hij kon de aanvallen inmiddels redelijk onder controle houden, zodat hij net niet in paniek raakte.
Ook nu, tijdens de behandeling, zat er veel angst voor weer een aanval. Hij kon voelen waar de spanning zich bevond. Met tintelingen baande ze zich langzaam een weg richting zijn brein, om zich vervolgens te willen uiten in ademnood…
Een paar keer dacht hij dat het zover was. Maar nee… bij elke golf die hij voelde opkomen, ebde deze langzaam weg. Het werden kleine golfjes die overgingen in rimpelingen. Er kwam rust en ontspanning, zachtheid. Heling door bewustwording van waar je zelf toe in staat bent als je er met je aandacht naar toe gaat, door de angst heen.

Als we goed naar ons lichaam leren luisteren, met alle wijsheid in zich, dan zullen waarschuwingslampjes niet meer nodig zijn. Dat is soms een heel proces, want het verstaat ook nog eens de kunst om er niet aan voorbij te gaan. Maar leren is gelukkig nooit te laat :) En waarom zouden we onze auto beter onderhouden dan onszelf?

Buik en Brein

Algemeen, Massage,

BUIKMASSAGE

Als onderdeel van het jaarprogramma ‘Meet Your Sisters’, gecoacht door Amanda de Voogd van Jij bent Wijs, mocht ik buikmassages geven aan haar deelnemers. Het thema was ‘van schaarste naar: ik ben genoeg’.

Het is vaak super spannend om voor het eerst een BUIKMASSAGE te krijgen en al helemaal om daar mee te beginnen. Als we onszelf beschermen, wat doen we dan… armen over elkaar, of handen op de buik, want dat geeft een veilig gevoel.

Je buik… waar emoties verwerkt en opgeslagen worden. Het wordt wel je tweede brein genoemd. Er zitten waarschijnlijk zo’n 200 miljoen zenuwcellen in de darmen, die te vergelijken zijn met die in de hersenen. Behalve dat je hersenen informatie doorgeven aan je darmen (deze communicatie verloopt vice-versa via de hersen-darm as), geven je darmen ook informatie door aan je hersenen via de Nervus Vagus, de 10e hersenzenuw. Je darmen vormen een autonoom zenuwstelsel, dat betekent dat ze zelfstandig, buiten het brein om, beslissingen nemen. Je darmflora heeft invloed op je stemming en gedrag, ze geven bijvoorbeeld serotonine en dopamine af. Dit betekent dat ons denken beïnvloed wordt door ons voelen!
Staan we daar bij stil? Geven we onze buik voldoende aandacht? Kunnen en durven we te voelen?

Dit is wat de deelnemers met me deelden:

• Controle loslaten is moeilijk.
• Resultaten loslaten is moeilijk.
• Van alert zijn naar overgave is moeilijk.

• Begrip werd gevoeld.
• Een herinnering werd gevoeld.
• Gronding werd gevoeld.
• En… ontspanning.

Een BUIKMASSAGE heeft invloed op je hele gestel, juist vanwege de verbinding met je brein. En daarom is ze zo waardevol. Contact met je buik is helend en kan je zo veel leren  ❤️

 

 

Prikkende vingers

Algemeen, Massage

Een buitenlandse studente kwam bij me met rugklachten. Ze weet het aan haar houding bij het vele studeren en spanning. Wat ik bij haar voelde waren twee flinke spierknopen ter hoogte van haar onderste ribben en vlak daaronder een wervel die behoorlijk scheef zat. Ze was zich hier niet van bewust. Helaas kan ik geen wervels rechtzetten, daarvoor heb ik haar naar een specialist verwezen. Maar haar spieren kon ik wél losmaken en de ontspanning maakte dat ze wel úren wilde blijven liggen.

Ik heb haar een mix van ontspannings- en klassieke massage gegeven voor rug en schouders. En omdat ze zo’n specifieke klacht had, heb ik me intuïtief afgestemd op wat goed was voor haar. Als vanzelf prikten de vingers van mijn handen zacht, maar stevig op en rond de pijnlijke plek en van daaruit naar het gebied er omheen en haar schouders. Daarbij schudde ik haar soms flink heen en weer.

“Wat vond je het fijnst?”, vroeg ik achteraf.  “Dat met die prikkende vingers…”, zei ze 🙂